Βορειοδυτικά!

Κείμενο - Επιμέλεια: Σωκράτης

Αν έχετε λίγο χρόνο, ελάτε να κάνουμε μαζί μια βόλτα στον πεζόδρομο της Στουτγάρδης!

Η Στουτγάρδη (Stuttgart) είναι η πρωτεύουσα του κρατιδίου της Βάδης-Βυρτεμβέργης, το νοτιοδυτικότερο κρατίδιο της Γερμανίας και ένας ισχυρός οικονομικός πυλώνας της χώρας.

Προβολή μεγαλύτερου χάρτη

Ο κύριος πεζόδρομος στο κέντρο της πόλης είναι στην Koenigsstrasse, τη βασιλική οδό δηλαδή. Είναι αρκετά φαρδύς και το μήκος του είναι κοντά στα δύο χιλιόμετρα. 

Θα ξεκινήσουμε την περιήγησή μας από τη μια πλευρά του πεζόδρομου, όπου βρίσκεται κεντρικός σταθμός των τρένων και των αστικών συγκοινωνιών της πόλης.

Το κεντρικό κτίριο του σταθμού είναι τεράστιο, τα αντίστοιχα κτίρια σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη φαντάζουν νάνοι μπροστά του. Μπαίνοντας στην κεντρική του αίθουσα διακρίνουμε πολλά καταστήματα, βιβλιοπωλεία, εστιατόρια, μέχρι και αγορές ιταλικών αλλαντικών και άλλων προϊόντων στο κέντρο.

Έξω από τον σταθμό, στην αρχή του πεζοδρόμου έχει και εκεί παντού μαγαζιά. Καφέ, πολυκαταστήματα, αρτοπωλεία...

Προσέξτε αυτόν τον πολύ ωραίο κύριο στη βιτρίνα. Φωτογράφιζα αμέριμνος και έτσι άξαφνα ο ευγενέστατος και πολύ συμπαθής αυτός κύριος σταμάτησε την πορεία του και στήθηκε για μια γελαστή πόζα. Χαιρετηθήκαμε και και μετά συνεχίσαμε και οι δύο την πορεία μας με το γέλιο ακόμα εκεί στα πρόσωπά μας.

Αυτή η κοπέλα κατέβηκε από το ποδήλατό της και κάθησε στο παγκάκι να ξαποστάσει και να διαβάσει ένα βιβλίο.

Στα μέσα της διαδρομής, περίπου 900 μέτρα από τον σταθμό υπάρχει στα δεξιά ένα τεράστιο πάρκο και στο βάθος πέρα βρίσκονται τα βασιλικά ανάκτορα. 

Ήταν μια υπέροχη έκπληξη το θέαμα που μου επιφύλαξε η συναντησή μου με το πάρκο. Καθώς η μέρα ήταν ζεστή εκατοντάδες άνθρωποι είχαν ξαπλώσει στα γρασίδια και χαίρονταν τον καλό καιρό. Ζευγαράκια, μικρές-μεγάλες παρέες, οικογένειες, όλοι ένιωθαν σαν στο σπίτι τους. Αυτήν τη συνήθεια την έχουμε και εμείς στη Θεσσαλονίκη, σκέφτηκα.

Τα βασιλικά ανάκτορα φιλοξενούσαν τους βασιλιάδες όταν επισκέπτονταν το κρατίδιο.

Προχωρώντας, συνάντησα πολλά καφέ και ανθρώπους διαφόρων ηλικιών. Ενδιαφέρον είχε και ο συνδυασμός των μοντέρνων κτισμάτων με τα αντίστοιχα κομψά παλιά.

Αν διψάσετε υπάρχουν μοντέρνες βρύσες με πόσιμο νερό για τον κόσμο.

Σε κάποιο σημείο προς το τέλος υπάρχει υπόγειος σταθμός του μετρό και καταστήματα κάτω.

Δείτε και μια σημαντική διαφορά των βορειο-ευρωπαίων με την Ελλάδα: Οι μεγάλοι άνθρωποι είναι περισσότερο αθλητικοί και ευκίνητοι. Μια πολύ συνηθισμένη εικόνα των γερμανικών δρόμων είναι και παρακάτω κύριος, περίπου 70 χρονών, ο οποίος με χαιρέτισε ευγενικά και ανέβηκε στο ποδήλατό του να συνεχίσει την πορεία του. Γενικά, στη Γερμανία η πλειοψηφία των ανθρώπων αυτής της ηλικίας είναι αρκετά αθλητική και καλοστεκούμενη. 

Μια ακόμη σημαντική διαφορά είναι οι αστυνομικοί, οι οποίοι είναι ευγενέστατοι και πολύ χαμογελαστοί απέναντι στους πολίτες.

Δείτε και την άνεση των ανθρώπων να βγαίνουν από τα σπίτια τους και να πηγαίνουν βόλτα με τα παιδιά τους. Υπάρχουν αναρίθμητοι ανοιχτοί χώροι και πάρκα, δεν υπάρχει κυκλοφοριακή αταξία στους δρόμους και τα παιδιά αποκτούν νωρίς από το σχολείο την ανάλογη παιδεία και νοοτροπία. Για αυτά, τα πάρκα και το πράσινο είναι το δικαιωματικό αυτονόητο και όταν ενηλικιωθούν θα τα σέβονται και θα τα αγαπούν. 

Κείμενο - Επιμέλεια: Σωκράτης

Την Δευτέρα 2ο Απριλίου ταξίδευσα από την Στουτγάρδη στο Herbolzheim. Το τρένο έκανε στάση στο Offenburg και εγώ άδραξα την ευκαιρία και έκανα έναν περίπατο στον κεντρικό δρόμο της πόλης. 

Το Offenburg βρίσκεται στη νοτιοδυτική Γερμανία, κοντά στα σύνορα με τη Γαλλία, 25 χιλιόμετρα απόσταση από το Στρασβούργο και δίπλα στον μέλανα δρυμό, ένα πανέμορφο μεγάλο δάσος της Γερμανίας. 

Ο Μέλας Δρυμός (Schwarzwald) είναι ένα μεγάλο δάσος στη νοτιοδυτική Γερμανία ανάμεσα στον ποταμό Ρήνο δυτικά και τις πηγές του Δούναβη νότια. Παρά το όνομα, το δάσος δεν θεωρείται πιο «σκοτεινό» σε χρώματα σε σχέση με τα υπόλοιπα κωνοφόρα δάση της Γερμανίας. Η μεγαλύτερη πόλη στα όρια του Μέλανα Δρυμού είναι το Φράιμπουργκ.

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια 

 

Εδώ βλέπουμε την εκκλησία στο κέντρο της πόλης. 

 Η μέρα ήταν ηλιόλουστη και αρκετά ζεστή. Το κλίμα στην περιοχή είναι γενικά πολύ καλό και το καλοκαίρι δεν έχει να ζηλέψει τίποτα σε σχέση με την Ελλάδα. Οι άνθρωποι ήταν αρκετά χαλαροί και ευδιάθετοι. Η ώρα που περπάτησα ήταν γύρω στις 12 το μεσήμερι, οπότε και οι περισσότεροι έκαναν το συνηθισμένο μεσημεριανό διάλειμμα από τις δουλειές τους κάνοντας τα ψώνια τους, μια βόλτα με το ποδήλατο, γευματίζοντας σε κάποιο μαγαζί ή πίνοντας έναν καφέ σε κάποιο από τα πολλά μικρά καφέ της πόλης.

Αν ψάχνετε για θόρυβο, φασαρία και άγχος δυστυχώς αυτή η πόλη δεν είναι για εσάς. 

Πήρα το επόμενο τρένο για το Ηerbolzheim. Βρίσκεται νότια του Offenburg, 25 λεπτά με το τρένο. Συνάντησα εκεί την αδερφή μου, τον γαμπρό μου και τα δύο μικρά ανηψάκια μου. Την άλλη μέρα πήγαμε τα μικρά στο διπλανό χωριό, το Rust, που βρίσκεται μερικά χιλιόμετρα μακριά. 

Το Rust ένα μικρό χωριουδάκι στα σύνορα νοτιοδυτικής Γερμανίας και Γαλλίας μέχρι πριν 34 χρόνια δεν είχε κάτι αξιοσημείωτο να αναδείξει. Σήμερα, όμως, είναι πασίγνωστο.

 Για όσους δεν το γνωρίζουν, εκεί βρίσκεται το Europa-Park, το δεύτερο μεγαλύτερο ψυχαγωγικό πάρκο στην Ευρώπη μετά την Ντίσνεϋλαντ στο Παρίσι, και το μεγαλύτερο ψυχαγωγικό πάρκο ως προς τη θεματολογία παγκοσμίως.

Το εισιτήριο κοστίζει 34 ευρώ, ενώ για τα μικρά παιδία κάτω των 4 ετών είναι δωρεάν. Με αυτό ο επισκέπτης μπορεί να περιηγηθεί σε όλες τις θεματικές ενότητες του πάρκου και να μπει όπου θέλει, όσες φορές θέλει. Βέβαια, πολλά παιχνίδια έχουν μια σχετική αναμονή στην ουρά. Το πάρκο είχε το 2008 περίπου 4 εκατομμύρια επισκέπτες από όλην την Ευρώπη. Είναι χωρισμένο σε 15 θεματικές ενότητες που σχετίζονται κυρίως με διάφορες ευρωπαϊκές χώρες.

Το πρώτο πράγμα που μπορεί να κάνει ο επισκέφτης είναι να πάρει το εναέριο τρενάκι από τον σταθμό της γερμανικής περιοχής για να μεταβεί σε κάποιον άλλο σταθμό ή να πάρει μια γεύση από το σύνολο του πάρκου.

Το πάρκο εκτός από τα παιχνίδια έχει και πολλά δρώμενα, θεάματα, ταινίες και άλλα. Εδώ βλέπουμε ένα χορευτικό.

Πιο κάτω έχω φωτογραφίες από κάποια σημεία του πάρκου που γυρίσαμε. Ο επισκέπτης χρειάζεται τουλάχιστον μία μέρα για να περιηγηθεί στο πάρκο.

Την Τετάρτη το μεσημέρι, αφού αποχαιρέτησα την αδερφή μου, τον Νίκο και τα ανηψάκια μου (Κατερίνα & Θοδωρής), πήρα τον δρόμο της επιστροφής στην Στουγάρδη (Stuttgart).