Εκείνο που έχει παραμείνει όμορφο στη Θεσσαλονίκη είναι η παραλία της. Χαρακτηριστική για όλους εμάς που τη ζήσαμε και τη φωτογραφήσαμε.
Η Κυριακή 15 Μαρτίου ήταν η τελευταία Κυριακή στην πόλη. Από εδώ και πέρα αποφάσισα να ζήσω στο εξωτερικό, κυρίως λόγω της πολιτικής αστάθειας που υπάρχει στη χώρα. Είναι αδύνατο να προκόψει κάποιος νέος σ' αυτήν τη χώρα. Βαρέθηκα το ελληνικό κράτος, τη διαφθορά και την κοροϊδία. Φεύγω για ένα σοβαρό κράτος που θα με σέβεται και θα το σέβομαι.
Δευτέρα 17:00, σταθμός τρένων Θεσσαλονίκης. Αποχώρηση για Βελιγράδι και από εκεί για Ζάγκρεμπ. Ταξίδι 26 ωρών, ωστόσο άξιζε τον κόπο.Στον σταθμό ήρθαν να με αποχαιρετήσουν (για την ακρίβεια να βεβαιωθούν ότι φεύγω για να το γλεντήσουν μετά τα παλιόπαιδα) ο Νικός και ο Θοδωρής. Ο τελευταίος μας κέρασε καφεδάκι. Στεναχωρήθηκα. Είναι δύσκολο να αποχαιρετάς τόσο καλούς φίλους, γονείς και πόσα άλλα αγαπημένα πρόσωπα, αλλά και τι να κάνεις... Μακάρι να μας πάνε όλα καλά και να ξαναείμαστε κάποτε όλοι μαζί στην ίδια πόλη!
Στο Βελιγράδι έφτασα 8:30 ώρα Ελλάδος. Εκεί συνάντησα έναν Σέρβο και μιλήσαμε αρκετή ώρα. Μου είπε για τη Χώρα του. Γύρω στα 35ο ευρώ ο μισθός εκεί με τα ενοίκια ακριβά και τη ζωή δύσκολη. Λυπήθηκα για αυτήν τη χώρα. Το βλέπεις παντού. Τα κτίρια πρέπει να έχουν μείνει έτσι όπως ήταν πριν τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας. Δεν έχουν καθόλου συντηρηθεί από τότε. Τα αυτοκίνητα και τα μέσα μεταφοράς είναι παλιά. Αντιλαμβάνεσαι τη φτώχια και τις δυσκολίες αμέσως μόλις πατήσεις το πόδι σου εκεί. Αλλά οι Σέρβοι φαίνονται να αντέχουν, κάτι σαν τη δικιά μας κατάρα να παραληρούμε νεκροζώντανοι μέσα στο ναύαγιο του κοινωνικού συστήματός μας. Βαλκάνια. Δεν είναι παίξε-γέλασε, είναι κάτι άλλο. Οι τιμές στο Βελιγράδι ήταν πολύ καλές. Ένα ευρώ είναι περίπου 100 δινάρια. Ο καφές κοστίζει περίπου 100 δινάρια. Τσίχλες, γαριδάκια, κρακεράκια, σοκολάτες είναι στη μισή τιμή σε σχέση με την Ελλάδα. Αναχώρησα γύρω στις 11:30 ώρα Ελλάδος για το Ζάγκρεπ.
Έφτασα εκεί γύρω στις 19:30 ώρα Ελλάδος. Ήρθε ο Βασίλης και με πήγε για φαγητό. Στο Ζάγκρεπ το φαγητό είναι φθηνότερο από την Ελλάδα. Με 25 κούνα (κόυνα που σε κούναγε...) παραγγέλνεις μια πίτσα γίγας (1 ευρώ = 7.3 κούνα) ή ένα ολοκληρωμένο πιάτο φαγητού. Οι μισθοί είναι κοντά στα 600 ευρώ τον μήνα απ' ότι άκουσα. Με πήγε το βράδυ στο ξενοδοχείο που διαμένει.Την Τετάρτη γύρισα λίγο τους δρόμους και τις πλατείες. Ευρωπαϊκη, αριστοκρατική πόλη. Αυστροουγγρικές επηρροές. Μεγάλοι δρόμοι, πάρκα και πλατείες. Ησυχία στον δρόμο. Πουθενά διπλοπαρκάρισμα ή κυκλοφορική συμφόρηση. Ποδηλατόδρομοι παντού. Στη διασταύρωση ζέβρα τα αυτοκίνητα σταματούν για να διαβείς τον δρόμο. Δεν υπάρχει μετρό, επειδή δεν είναι αναγκαίο. Υπάρχει τραμ που σε πηγαίνει πολύ γρήγορα στον προορισμό σου. Οι δρόμοι είναι καθαροί, ντρέπεσαι να τους λερώσεις. Από την άλλη μπορώ να παραδεκτώ ότι έπαθα πλάκα με το σουλούπι των κροατών. Άνδρες-Γυναίκες σε κάθε ηλικία είναι ψιλόλιγνοι, και αυτό το εννοώ. Απίστευτο πράγμα. Έψαχνα να βρω κάποιον να "¨ελληνίζει" λίγο και δεν μπορούσα. Λες και όταν ήταν όλοι τους μικροί έπεσαν στο καζάνι με τον ζωμό αδυνατίσματος. Μάλλον είναι τα γονίδια, ίσως και η αθλητική παιδεία τους ή και το ότι δεν έχουν μανία με ταβέρνες...
Παρακάτω είναι μερικές φωτογραφίες από τους δρόμους του Ζάγκρεμπ.
Στο κέντρο υπάρχει μεγάλη λαϊκή αγορά (υπαίθρια και κλειστή), όπου μπορεί κάποιος να αγοράσει κάθε λογής λαχανικά, φρούτα, τοπικά προϊόντα ΠΟΠ, φρέσκα ψάρια από την Αδριατική (με φοβερή ποικιλία και καλές τιμές), αλλαντικά, κρέατα, ψωμιά, τυροκομικά, λουλούδια και πόσα άλλα...
Στο Ζάγκρεμπ υπάρχουν δεκάδες μεγάλα πάρκα, όπου οι πολίτες μπορούν να κάνουν περιπάτους, να παίξουν και να αθληθούν.
Και λίγες φωτογραφίες από τους δρόμους του Ζάγκρεμπ τη νύχτα.
Αυτό που μου άρεσε, επίσης, πάρα πολύ από την πόλη είναι η τεχνητή λίμνη Jarun στο Ζάγκρεμπ. Βρίσκεται στα όρια της πόλης και απέχει μόνο δεκαπέντε λεπτά από το κέντρο με ποδήλατο. Είναι πολύ μεγάλη, ενώ περιμετρικά της υπάρχουν αχανείς εκτάσεις γρασιδιού. Υπάρχει στη μέση ένα μικρό νησάκι και στα νερά της κολυμπούν κύκνοι, πάπιες και άλλα πουλιά. Εκεί είδα κωπηλάτες να προπονούνται, ποδηλάτες, δρομείς και πόσους άλλους πολίτες να αθλούνται. Γονείς έρχονται με τα παιδιά τους. Άλλοι κάνουν έναν ήρεμο, γαλήνιο περίπατο στις όχθες της. Το καλοκαίρι κάποιοι βουτούν στα νερά της και κολυμπούν. Ένα πραγματικό διαμάντι στην πόλη. Έχει και ωραία καφέ εκεί. Να σημειώσω ότι ένα καπουτσίνο εκεί, σε πολύ ωραίο και προσεγμένο περιβάλλον μαγαζιού, κοστίζει γύρω στο 1 ευρώ και 30 λεπτά. Αν ήταν Θεσσαλονίκη θα κόστιζε τουλάχιστον πέντε ευρώ.
Ενώ είχα προγραμματίσει να φύγω νωρίτερα, τελικά έμεινα και την Κυριακή στο Ζάγκρεμπ. Ο Βασίλης νοίκιασε αυτοκίνητο και μαζί με ένα άλλο παιδί, τον Ανδρέα, επισκεφτήκαμε το φυσικό πάρκο του Plitvicka jezera περίπου εκατό χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Ζάγκρεμπ. Απίστευτη φυσική ομορφιά με έξι λίμνες και πολλούς καταρράκτες. Περπατήσαμε αρκετές ώρες πάνω στο χιόνι, σε απόκρημνα μονοπάτια και σε γέφυρες πάνω από το νερό. Πολύ καλή εμπειρία για τους κάθε γνήσιο φυσιοδίφη.
Τέλος, θα ήθελα να τονίσω ότι παρ' όλες τις ομορφιές της, οι άνθρωποι στην Κροατία αντιμετωπίζουν και αυτοί την οικονομική κρίση. Πάρα πολλοί είναι χρεωμένοι με δάνεια και πιστωτικές. Εκείνο που ελαφρύνει λίγο την κατάσταση είναι ότι αν και ο βασικός μισθός είναι περίπου αυτός που είναι στην Ελλάδα, το κόστος ζωής είναι πιο μικρό. Τα ενοίκια είναι κοντά στα 25ο ευρώ, τα τρόφιμα είναι φθηνά και το κράτος παρέχει βασικούς χώρους για άθληση και πολλές άλλες δραστηριότητες, οι οποίες στην Ελλάδα πρέπει είναι κάποιος πλούσιος για να τις απολαύσει (π.χ. αθλητισμός).Να σημειώσω ότι η Κροατία είναι ένα από τα καλύτερα τουριστικά κράτη στην Ευρώπη, λόγω της Δαλματίας και των εκατοντάδων νησιών της.
Πάντως, ως προς τις υποδομές τους κράτους προς τους πολίτες η χώρα μας είναι πάρα πολύ πίσω, ίσως και τριάντα χρόνια. Σαν να συγκρίνει κανείς την Ευρώπη με την Ασία.
Γενικά, πέρασα πολύ καλά. Ο Βασίλης με φιλοξένησε, αρχοντικά μπορώ να ομολογήσω, με ξενάγησε και γενικά ήταν μια πολύ σούπερ παρέα (όχι μόνο για μένα). Σε ευχαριστώ πολύ Μπίλια μου για όλα και καλή αντάμωση να έχουμε ξανά.
